به نام او كه از اوييم

کارگر آورده برای اسباب بردن، داوود و زابل دو کارگر جوان افغانی تر و فرز،کارگران پدر هستند.  با علاقه کار می کنند قول پول شیرینی بهشان داده و قرار است تا بعدازظهر جان بکنن برای همان چندرغاز،دیگر این آخری ها زوارشان در رفته،به نک و نال افتاده اند اما باز مطیع و با اخلاقند،هر ازگاهی یک پذیرایی می شوند تا خستگی از جان در آورند،البته کمدمان را هم به لطفشان شکسته بردیم…