به نام او که از اوییم 

آرام و شمرده با تسبیحی به دست راه می رفت .وسط پیاده رو با کمری خمیده ،اصلا هم به کنار نمی رفت.پیرمرد چنان محو آدم ها و کارهایشان بود که حواسش نبود کسی پشت سرش ایستاده یا نه…

هیچ لجم در اومده :)) خب راه بدین به ملت شریف :) بوق که نداریم ،پیاده رو لاین بندی هم نداره که ،عجب گیری افتادیم :)