به نام او که از اوییم

چنان نامحسوس نشسته بود پشت صندلی که نفهمیدم و به محض پاشدن ،کله پاشدنش دیدن داشت :)))

از اون طرف سحر  دلش رو گرفته بود و ریسه رفته بود و من هییی می گفتم من نفهمیدم که نشسته بود پشت صندلی … 

حالا به برکت و یُمنِ افتادنش بغل و ماچ و خوراکیش روبراه شده:))